mapa jezior i rzek świata

Mapa świata. - Gruzja. Interaktywna mapa Gruzji wraz z opisem i lokalizacją głównych miast, wsi, jezior, rzek, gór oraz innych obiektów geograficznych i turystycznych. Gruzja na mapie świata. Gruzja – państwo w Azji na Kaukazie Południowym (Zakaukaziu). Obszar 69,7 tys. km². Jakie to jezioro? (podpowiedź- Afryka) J. Niewiem. Jezioro Wiktorii. Jezioro Tanganika. Jezioro Bałchasz. Portal Wordwall umożliwia szybkie i łatwe tworzenie wspaniałych materiałów dydaktycznych. Wybierz szablon. Wprowadź elementy. Pobierz zestaw ćwiczeń interaktywnych i do wydruku. Dowiedz się więcej. Mapa polityczna Europy - Krzyżówka o państwach na świecie - mapa europy Góry, jeziora, zatoki - mapa fizyczna rzeki i jeziora. Mapy świata. Serwis prezentujący różne rodzaje map dla poszczególnych krajów, kontynentów oraz całego świata. rzek, jezior, gór i innych obiektów Nazwy jezior na Mazurach i niemieckie odpowiedniki. Nazw jezior mazurskich można by wymienić jeszcze wiele. Zbiorników wodnych w Krainie Wielkich Jezior znajdziemy mnóstwo i każde z nich jest unikatowe. Warto odwiedzić każdy akwen i poznać najpiękniejsze zakątki Mazur. Wybrane nazwy jezior na Mazurach z ich niemieckimi odpowiednikami: nonton film call me by your name. Regiony, miasta, wsie na mapie Litwy Abele – miasto na Litwie. 1,3 tys mieszkańców. Aleksota – lewobrzeżna dzielnica administracyjna Kowna, położona na południowy zachód od Śródmieścia, na lewym brzegu Jesi, obejmuje Aleksotę, Fredę, Koźliszki, Marwiankę, pełni funkcje mieszkaniowe. Na Aleksocie znajduje się II fort Twierdzy Kowno. W Aleksocie powstał też pierwszy kowieński most podczas przeprawy wojsk napoelońskich w 1812 r. Obecny most aleksocki (Witolda Kiejstutowicza) został zbudowany w 1930 r. W 1861 r. Alojzów – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie kupiszeckim, nad Piwesą. Liczy 427 mieszkańców (2003). Andrzejewo – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim, w rejonie kłajpedzkim. Liczy 718 mieszkańców (2001). W 1780 Andrzej Racewicz wzniósł tutaj drewniany kościół pw. św. Andrzeja. Antokol (lit. Antakalnio seniūnija, Antakalnis) – lewobrzeżna dzielnica administracyjna Wilna. Na Antokolu znajduje się kościół św. Piotra i Pawła i pałac Sapiehów. W 1812 stoczono bitwę na Antokolu. Przypisy Barzdy - miasteczko na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Szaki, położone ok. 7 km na północ od Pilwiszek, siedziba starostwa Barzdy. Zlokalizowane przy drodze Pilwiszki-Szaki nad rzeką Miluppą. Znajduje się tu poczta, kościół parafialny, cmentarz, biblioteka i ośrodek kultury. Bazyliany lub Podubiś Bazyliański – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim, w rejon szawelskim. Liczy 475 mieszkańców (2001). Bejsagoła – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim, w rejonie radziwiliskim, 31 km na północ od Kiejdan. Miasteczko liczy 2 548 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Bejsagoła. Znajduje się tu kościół parafialny, szkoła, poczta, stacja kolejowa i pałac w stylu romantycznym otoczony parkiem. Herb miejski nadał Bejsagole Stanisław August Poniatowski w 1791. Betygoła - miasteczko na Litwie, położone w okręgu kowieńskim w rejonie rosieńskim, na zachód od Rosieni. Miasteczko liczy 559 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Betygoła. Znajduje się tu kościół, szkoła, poczta, pomnik Witolda i muzeum. W pobliżu miasteczka grodzisko. Od 2003 roku miasteczko posiada własny herb, nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej Bezdany - miasteczko na Litwie na północny wschód od Wilna w rejonie wileńskim, siedziba gminy Bezdany. 26 września 1908 niedaleko miejscowości grupa bojowa Polskiej Partii Socjalistycznej pod dowództwem Józefa Piłsudskiego przeprowadziła brawurowy napad na rosyjski pociąg. 15px Osobny artykuł: Akcja pod Bezdanami. Liczba mieszkańców: 315, 308, 445, 750, 678, 1 971, 835 Bolniki – miasteczko na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie malackim, siedziba starostwa Bolniki, 17 km na południowy zachód od Owanty, 470 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół katolicki z pocz. XX wieku, szkoła podstawowa, poczta, ambulatorium i biblioteka. Bopty – miasteczko na Litwie, nad Niewiażą, w okręgu kowieńskim, w rejonie kowieńskim, siedziba starostwa Bopty, kościół, szkoła, urząd pocztowy. Miejscowość w roku 2001 liczyła 1715 mieszkańców. Przypisy Botoki – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie tauroskim, 19 km na północny wschód od Taurogów, 380 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Botoki. Litewski pomnik urbanistyki. Znajduje się tu kościół parafialny katolicki i luterański, szkoła oraz poczta. 2 km od miasteczka położona jest stacja kolejowa, a przez miasto przebiega droga Taurogi-Skaudwile. Grodzisko w Botokach o rozmiarach 40 × 22 metry i wysokości wałów 8-9 metrów datowane jest na koniec XIII wieku. Butrymańce - miasteczko na Litwie w okręgu olickim w rejonie Olita, położone ok. 21 km na północny wschód od Olity, siedziba starostwa. Znajduje się tu poczta, szkoła, siedziba parafii i kościół. Miasteczko jest zabytkiem urbanistyki - zachowany został radialny układ urbanistyczny. W XIV/XV wieku książę litewski Witold osadził tu Tatarów, od 1720 miasteczko. Miejscowość rozwijała się dzięki handlowi i swojemu położeniu na trakcie z Wilna do Olity i dzięki bliskości Puni. Czerwony Dwór - osiedle (lit. gyvenvietė, duża wieś) w rejonie kowieńskim położona na zachód od Kowna u zbiegu rzek Niemna i Niewiaży. 4092 mieszkańców. Siedziba starostwa. We wsi zachowany zamek z XVII wieku i dwór. Datnów – miasteczko na Litwie, na Auksztocie, nad Datnówką, w okręgu kowieńskim, w rejonie kiejdańskim, przy drodze Kiejdany – Szawle. Daugi - miasto na Litwie, położone w okręgu olickim, 20 km od Olity. Daugiele – miasteczko na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie uciańskim, siedziba starostwa Daugiele, 19 km na północny wschód od Uciany przy drodze Uciana-Jeziorosy, 351 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół katolicki z XIX wieku, szkoła podstawowa, poczta, ambulatorium oraz w pobliżu grodzisko o rozmiarach 40 × 30 metrów i wysokości kopca 15-18 metrów. Od 2004 roku miejscowość posiada własny herb i flagę nadane dekretem Prezydenta Republiki Litewskiej. Dobejki, miasteczko na Litwie, na Auksztocie, nad Oknistą, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, 17 km na północny wschód od Onikszt, siedziba gminy Dobejki, 452 mieszk. , kościół, szkoła, urząd pocztowy. Domejkowo – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kowieńskim i w rejonie kowieńskim. Do 1850 własność Jana Kudrewicza, następnie przeszła w ręce Martusewicza. Liczy 4 704 mieszkańców (2001). Posiada gimnazjum założone w latach 20. XX w. Przypisy Dowile lub Dawile – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie kłajpedzkim. Liczy 1 100 mieszkańców (2001). Druskieniki – miasto na Litwie, popularne uzdrowisko położone na brzegu Niemna. Ludność: 16647 mieszkańców, powierzchnia miasta - 22 km². Największe i najnowocześniejsze uzdrowisko na Litwie, jedno z najlepszych uzdrowisk klimatycznych i balneologicznych w Europie. Występują tu liczne źródła mineralne i pokłady borowiny. Znajduje się tu 9 sanatoriów i centrum balneologiczne. Dubinki – miasteczko na Litwie w rejonie malackim, na Pojezierzu Malackim, nad Jeziorem Oświe (Dubińskim), siedziba dyrekcji Oświańskiego Parku Regionalnego, 50 km na północny wschód od Wilna. W XVI i XVII wieku jedna z głównych posiadłości linii kalwińskiej rodu Radziwiłłów. Prawdopodobne miejsce urodzenia Barbary Radziwiłłówny. Dusiaty - miasto na Litwie, położone w okręgu uciańskim, 30 km od Jeziorosów w rejonie jezioroskim. Ejragoła – miasto na Litwie, położone nad brzegiem rzeki Dubissy w okręgu kowieńskim, 31 km od Rosieni. Giełwany – miasteczko na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie szyrwinckim, położone ok. 14 km na południowy wschód od Wieprzy, nad brzegiem rzeki Szyrwinta. Siedziba starostwa Giełwany. Znajduje się tu kościół, szkoła i poczta. Istniał tu zamek obronny pamiętający najazdy szwedzkie i tatarskie. Girtakol – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kowieńskim i w rejonie rosieńskim. Liczy 997 mieszkańców (2001). Do 1835 własność biskupów żmudzkich. Godlewo - miasto na Litwie, położone w okręgu kowieńskim, 10 km od Kowna. Gordoma – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie szyłokarczemskim nad rzeką Teneńką. Liczy 437 mieszkańców (2001). Gudele – miasteczko na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Mariampol, położone na zachód od Mariampola i ok. 7 km od jeziora Amalwa. Siedziba starostwa Gudele. Za Królestwa Polskiego istniała wiejska gmina Gudele. Ignalino – miasto na Litwie, w okręgu uciańskim, położone w północno-wschodniej części kraju w Auksztocie. W okresie II Rzeczpospolitej w województwie wileńskim, powiecie święciańskim, gminie Daugieliszki. Siedziba samorządu i starostwa, mieszkańców ok. 7500, a w całym starostwie ok. 25 tys. W okolicy miasta utworzony w 1974 r. Auksztocki Park Narodowy (21,100 ha), liczne jeziora (ok. 200, w samym Parku ponad sto) i pierwotne lasy. Iłoki – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie szkudzkim przy granicy z Łotwą. Liczy 1 165 mieszkańców (2001). Janów – miasto na Litwie, położone w pobliżu Kowna, siedziba rejonu janowskiego w okręgu kowieńskim, 34,7 tys. mieszkańców (2005). Jaswojnie – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kowieńskim, w rejonie kiejdańskim, nad rzeką Szuszwą. Liczy 1 545 mieszkańców (2001). Jewie – miasto na Litwie, położone w okręgu wileńskim, 14 km od Elektren, nad jez. Jewie (Vievis). Przed II wojną światową Jewie były jedną z gmin, które miały najwyższy współczynnik ludności polskiej na terenie Litwy (77%). Jeziorosy – miasto na Litwie, na Auksztocie, w okręgu uciańskim, siedziba rejonu jezioroskiego, 49 km od Uciany. Jezno – miasto na Litwie, położone w okręgu kowieńskim, 16 km od Pren w rejonie preńskim. Jurbork - miasto na Litwie, położone w okręgu tauroskim, usytuowane na prawym brzegu rzeki Niemen. Znany był też pod nazwami Jurborg i Jurburg. Kajry – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie szawelskim. Liczy 1158 mieszkańców (2001). Kalwaria – miasto na Litwie, położone w okręgu mariampolskim na Suwalszczyźnie. Położone nad rzeką Szeszupą, liczy 5 044 mieszkańców, znajduje się na trasie projektowanej autostrady Via Baltica. Kaplice – miasteczko na Litwie, w okręgu kowieńskim, w rejonie janowskim, 399 mieszk. , kościół, szkoła, urząd pocztowy. Kibarty – miasto na Litwie, położone w okręgu mariampolskim, 16 km od Wyłkowyszek, przy granicy z obwodem kaliningradzkim, stolica starostwa. Kieturwłoki - miasteczko na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Wyłkowyszki, położone ok. 14 km na zachód od Mariampola, siedziba starostwa Kieturwłoki. Zlokalizowane przy drodze Wyłkowyszki-Kalwaria nad rzeką Szejmeną. Znajduje się tu poczta, kościół parafialny i cmentarz. Za Królestwa Polskiego siedziba wiejskiej gminy Karkliny. Kinty – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie szyłokarczemskim nad Zalewem Kurońskim. Liczy 833 mieszkańców (2001). Kławany – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim, w rejonie pokrojskim, 4 km na południowy wschód od stolicy rejonu Pokrojów. Miasteczko liczy 980 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Kławany. Znajduje się tu kościół parafialny, szkoła i poczta. Od 1997 roku miasteczko posiada własny herb, nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej. Kołotowo – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kowieńskim i w rejonie kowieńskim. Liczy 1 367 mieszkańców (2001). Komaje – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie rakiszeckim. Liczy 681 mieszkańców (2001). Dawna własność Tyzenhausów, Komajewskich (od ok. 1594) i Pietkiewiczów (od 1788). Koniawa − wieś na Litwie, zamieszkana przez 39 ludzi, w rejonie orańskim. Korciany - miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim w rejonie kretynskim, 15 km na wschód od Kretyngi, 2 176 mieszkańców (2004). Siedziba starostwa Korciany. Znajduje się tu kościół parafialny, szkoła, poczta i lotnisko cywilne. Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej miasteczko otrzymało w 1999 herb. Kowarsk - miasto na Litwie, położone w okręgu uciańskim, 15 km od Onikszt w rejonie onikszteckim. Kowno – drugie pod względem liczby mieszkańców miasto Litwy (około 320 tys. mieszkańców w 2011 roku) i największy ośrodek przemysłowy kraju. Położone w środkowej Litwie u zbiegu Niemna i Wilii. Do 1918 Kowno było miastem granicznym, a współczesne lewobrzeżne dzielnice Aleksota i Poniemoń leżały w Królestwie Polskim. W okresie międzywojennym Kowno, od 1920 roku, pełniło rolę stolicy Litwy. W okresie tym liczba mieszkańców wzrosła z 90 tys. do 150 tys. Krakinów – miasteczko na Litwie położone w okręgu poniewieskim w rejonie poniewieskim, na południowy zachód od Poniewieża, 2003 mieszkańców (2001). Siedziba gminy Krakinów, znajduje się tu także kościół, kaplica, gimnazjum, poczta, muzeum i dyrekcja Parku Regionalnego Krakinów (park krajobrazowy). Na wschód od miasteczka znajdują się 3 miejscowości znane z powieści Potop Henryka Sienkiewicza - oddalone o 9 km Mitruny i o 16 km miasteczko Pacunele oraz oddalona o 13 km wieś Wodokty. Krakopol - miasteczko na Litwie w okręgu olickim w rejonie Olita, położone ok. 21 km na północny zachód od Olity i 10 km na północny wschód od Simna, nad rzeką Pierszałką, dopływem Niemenu. Siedziba starostwa Krakopol. Znajduje się tu poczta, kościół i szkoła. Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej od 2007 roku miejscowość posiada własny herb. Za Królestwa Polskiego istniała wiejska gmina Krakopol. Krasna – miasteczko na Litwie, w okręgu olickim, w rejonie łoździejskim, 10 km na zachód od Simna. Siedziba gminy Krasna. Miejscowość położona przy drodze Kalwaria-Olita i przy linii kolejowej łączącej Olitę z Suwałkami w Polsce (stacja kolejowa Krasna). Znajduje się tu poczta, kościół i szkoła. Za Królestwa Polskiego istniała wiejska gmina Krasna. Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej miejscowość od 2002 roku posiada własny herb. Kretynga – miasto (21500 mieszk. ) na Litwie, w pobliżu Połągi. Kronie - miasteczko na Litwie w okręgu kowieńskim w rejonie Koszedary, położone kilka kilometrów na wschód od rzeki Niemen i ok. 20 km. od Koszedarów. Siedziba starostwa Kronie. Przez miejscowość przechodzi droga Rumszyszki-Olita. Znajduje się tu poczta, kościół, cerkiew, szkoła i grodzisko. Miejscowość jest litewskim zabytkiem urbanistyki (sieć ulic i rynek). Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej miejscowość od 2007 roku posiada herb. Kruki – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie janiskim, w pobliżu granicy z Łotwą. Liczy 602 mieszkańców (2001). Krupie – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie okmiańskim. Liczy 614 mieszkańców (2001). Kryklany – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie pozwolskim. Liczy 290 mieszkańców (2001). Kule – miasteczko na Litwie, położone w okręgu telszańskim, w rejonie płungiańskim, 19 km na południowy zachód od Płungian. Miasteczko liczy 704 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Kule. Znajduje się tu kościół, szkoła, biblioteka, ośrodek kultury i poczta. Od 2008 roku miasteczko posiada własny herb, nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej. Kulwa – wieś na Litwie, położona w okręgu kowieńskim w rejonie janowskim, siedziba gminy Kulwa. Miejscowość zamieszkana przez 405 mieszkańców (2001). We wsi urodził się i zmarł Abraham Kulwieć, teolog i nauczyciel, który przełożył na język litewski katechizm luterański. Ród Kulwieciów wywodzi swoje nazwisko od tej miejscowości. We wsi znajduje się kościół z 1650 roku, wielokrotnie przebudowany. Kurkle, miasteczko na Litwie, na Aukstocie, nad Wiryntą, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, 15 km na południe od Onikszt, siedziba gminy Kurkle, 474 mieszk. , kościół, szkoła, urząd pocztowy. Lacków - miasteczko na Litwie, położone w okręgu telszańskim, w rejonie możejskim, 12 km na północny zachód od Możejek przy granicy z Łotwą. Miasteczko liczy 235 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół, biblioteka i filia szkoły w Możejkach. Od 2008 roku miasteczko posiada własny herb, nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej. Lale – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie kielmskim. Liczy 544 mieszkańców (2001). Landwarów – miasto na Litwie, w obwodzie wileńskim (odległość do Wilna – 18 km), rejonie trockim (do Trok – 9 km). Prawa miejskie Landwarów otrzymał w 1949, herb w 2001. Obecnie najludniejsze miasto w rejonie trockim. Lejpuny – miasteczko na Litwie w okręgu olickim w rejonie Druskieniki, położone ok. 12 km na północny zachód od Druskienik, nad rzeką Poserejką, dopływem Niemna. Siedziba starostwa Lejpuny. Znajduje się tu poczta, kościół, szkoła, muzeum i park krajobrazowy przy dworze z XVIII/XIX wieku. Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej od 2000 roku miejscowość posiada własny herb. Lenkimy – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie szkudzkim przy granicy z Łotwą. Liczy 779 mieszkańców (2001). Ligumy – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie pokrojskim, nad rzeką Kroją. Liczy 664 mieszkańców (2001). Linków - miasto na Litwie, położone w okręgu szawelskim, 18 km od Pokrojów, w rejonie pokrojskim. Ludwinów - miasteczko na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Mariampol, położone nad rzeką Szeszupą, ok. 10 km na południe od Mariampola. Siedziba starostwa Ludwinów. Za Królestwa Polskiego istniała wiejska gmina Ludwinów. Znajduje się tu kościół, poczta, cmentarz, w okresie międzywojennym istniała tu synagoga. Nazwa pochodzi od założyciela miasteczka Ludwika Konstantego Pocieja. Łabonary – najmniejsze miasteczko na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie święciańskim. Siedziba gminy Łabonary i dyrekcji Łabonarskiego Parku Regionalnego. Miejscowość położona przy drodze Malaty-Ignalino. Znajduje się tu kościół i niewielka poczta. Ławkosody – miasteczko na Litwie, położone w okręgu telszańskim i w rejonie telszańskim. Liczy 177 mieszkańców (2001). Ławkowo, także Ławków - miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie szyłelskim, 16 km na południowy wschód od Twer, 998 mieszkańców (2001). Siedziba gminy Ławkowo. Znajduje się tu kościół, poczta, szkoła i stacja meteorologiczna. Miasteczko znajduje się na skrzyżowaniu dróg Worny-Szweksznie, Kołtyniany-Twery i do Retowa. Łoździeje – miasto na Litwie, na Pojezierzu Wschodniosuwalskim, nad Kirsną, w okręgu olickim, siedziba rejonie łoździejskim. Nazwa miasta wywodzi się od rzeki Lazda (dzisiejszej Raišupis). Marcinkańce - wieś w okręgu olickim na Litwie, położona na południowy wschód od Merecza. Za II RP siedziba wiejskiej gminy Marcinkańce. Marcinkańce są siedzibą dyrekcji Dzukijskiego Parku Narodowego. Matuzy − wieś na Litwie, zamieszkana przez 1312 ludzi, w rejonie orańskim, 11 km na północny-wschód od Oran. Miedniki Królewskie – wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie wileńskim, siedziba gminy Miedniki, na drodze Wilno – Mińsk, przy granicy z Białorusią. W sąsiedztwie miejscowości znajdują się 2 z najwyższych wzgórz na Litwie – Józefowa Góra (lit. Juozapinės kalnas) o wysokości 292,7 m i Wysoka Góra (lit. Aukštàsis kálnas) 293,84 m Migańce – wieś na Litwie, w okręgu poniewieskim, w rejonie kupiszeckim. W 1759 w Migańcach urodził się Wawrzyniec Gucewicz. Muśniki – miasteczko na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie szyrwinckim, położone ok. 12 km na południowy zachód od Szyrwint i 7 km na północ od Kiernowa, nad rzeką Mussą. Siedziba gminy Muśniki. Znajduje się tu kościół, szkoła i poczta. Nerynga – miasto na Litwie, położone na Mierzei Kurońskiej. Nerynga składa się z 4 dawniej rybackich, a obecnie turystycznych wsi położonych na mierzei: Juodkrantė, Preili, Pervalki i Nidy. Połączenie nastąpiło w 1961. Miasto rozciąga się wzdłuż mierzei na 50 km. 8 lipca 1626(?) pod Neryngą (Noringa) wylądowało 6 tysięcy żołnierzy króla Szwecji Gustawa Adolfa. Nida (wówczas w granicach Niemiec) około 1900 stała się modnym kurortem, który przyciągał malarzy i poetów, szczególnie z Królewca. Nidoki - miasteczko na Litwie w okręgu wileńskim w rejonie Wiłkomierz, położone 15 km na wschód Wiłkomierza, nad rzeką Świętą. Siedziba starostwa Nidoki. Znajduje się tu poczta, kościół, szkoła i ruiny dworu. Niemonajcie - miasteczko na Litwie w okręgu olickim w rejonie Olita, położone ok. 18 km na południe od Olity, nad rzeką Niemen. Siedziba starostwa Niemonajcie. Znajduje się tu poczta, kościół i szkoła. Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej od 1999 roku posiada własny herb. Za Królestwa Polskiego istniała wiejska gmina Raudań. Nowa Wilejka − lewobrzeżna dzielnica administracyjna Wilna, do 1957 miasto, do 1945 w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim. Nowa Wilejka leży nad Wilejką, we wschodniej części Wilna. Nowy Świat (lit. Naujininkų seniūnija, Naujininkai) – lewobrzeżna dzielnica administracyjna Wilna. W południowej części dzielnicy znajduje się port lotniczy Wilno. Okręg kowieński – jeden z dziesięciu okręgów Litwy, położony w środkowej części kraju. Stolicą okręgu jest miasto Kowno. Powierzchnia okręgu wynosi 8089 km², zamieszkany jest przez 612 532 osoby, a gęstość zaludnienia wynosi 75,7 osób/km². Polacy stanowią 0,74% ludności okręgu. Okręg olicki – jeden z dziesięciu okręgów Litwy, położony w południowej części kraju przy granicy z Polską i Białorusią. Stolicą okręgu jest miasto Olita. Powierzchnia: 5425 km² Ludność: 158 571 osób Gęstość zaludnienia: 29,3 osób/km² Okręg uciański – jeden z dziesięciu okręgów Litwy ze stolicą w Ucianie, położony we wschodniej części kraju. Zajmuje powierzchnię 7201 km² i liczy 150 598 mieszkańców, gęstość zaludnienia wynosi 20,9 osób/km². Okręg wileński – jeden z dziesięciu okręgów Litwy, położony we wschodniej części kraju przy granicy z Białorusią. Stolicą jest Wilno. Okręg zajmuje powierzchnię 9 731 km² i liczy 810 651 mieszkańców, gęstość zaludnienia wynosi 83,3 osób/km. Litwini nie używają określenia Wileńszczyzna. Ziemię, które im przypadły kosztem Polski w wyniku pojałtańskiej zmianie granic określają Litwą Wschodnią (lit. Rytų Lietuva). Olita – szóste co do wielkości (70 tys. mieszkańców w 2005) miasto Litwy, położone nad Niemnem, siedziba okręgu olickiego. Olkieniki – miasteczko w południowo-wschodniej Litwie w rejonie orańskim nad Mereczanką, 238 mieszkańców (2001). Owanta (lit. Alunta, także Alanta) - miasteczko położone na Litwie, okręg uciański, Rejon malacki, ok. 460 mieszkańców (2001). Pernarowo – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kowieńskim, w rejonie kiejdańskim. Liczy 299 mieszkańców (2001). Pikiele - miasteczko na Litwie, położone w okręgu telszańskim, w rejonie możejskim, w starostwie Żydyki, 14 km na północny wschód od Żydyk, przy granicy z Łotwą nad dopływem rzeki Windawy. Miasteczko liczy 520 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół, szkoła, biblioteka, poczta i pomnik Witolda. Pliki – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie kłajpedzkim. Liczy 607 mieszkańców (2001). Płótele, także Płotele – miasteczko na Litwie, położone w okręgu telszańskim, w rejonie płungiańskim, 20 km na północ od Płungian, nad jeziorem o tej samej nazwie. Miasteczko liczy 1 021 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Płótele. Znajduje się tu kościół, gimnazjum, poczta, klub jachtowy, dyrekcja Żmudzkiego Parku Narodowego i zespół pałacowo-parkowy założony przez Ogińskich. Od 2003 roku miasteczko posiada własny herb, nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej. Pogiry – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kowieńskim, w rejonie kiejdańskim. Liczy 523 mieszkańców (2001). Pogromoncie – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie tauroskim, 16 km na północny zachód od Taurogów, 569 mieszkańców (2001). Przez miasteczko przebiega droga Taurogi-Szyłele. Znajduje się tu kościół parafialny katolicki, szkoła, biblioteka i poczta, a także grodzisko o wysokości kopca około 20 metrów i rozmiarach 75 × 40 metrów. Pokojnie – miasteczko na Litwie położone w okręgu kowieńskim w rejonie preńskim w regionie etnograficznym Dzukia, liczące 680 mieszkańców (2001). Siedziba gminy Pokojnie. Miasteczko zlokalizowane jest w pobliżu rzeki Niemen, na południe od Kowna. Znajduje się tu kościół, szkoła i poczta. Od 2004 posiada własny herb nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej. Za Królestwa Polskiego siedziba wiejskiej gminy Pogiermoń. Pokroje (a. Pokrój, lit. Pakruojis) – miasto na Litwie, nad Kroją, w okręgu szawelskim, 36 km od Szawli. Połany – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie radziwiliskim. Liczy 441 mieszkańców (2001). Połąga – miasto w zachodniej Litwie nad Morzem Bałtyckim. Największy i najbardziej znany litewski kurort. Miejskie władze realizują projekt Szlak bursztynowy finansowany przez UE. W dawnym pałacu Tyszkiewiczów znajduje się muzeum bursztynu. Ponary (lit. Panerių seniūnija, Paneriai) – lewobrzeżna dzielnica administracyjna Wilna, położona na zachód od Wilczej Łapy, obejmuje Ponary, Wakę. W dwudziestoleciu międzywojennym Ponary były cichą miejscowością wypoczynkową, obecnie jest to dzielnica Wilna – częściowo zalesiona, o zabudowie willowej, dzieląca się na Ponary Dolne i Górne. Stacja kolejowa. Poniemuń – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie rakiszeckim, nad Niemenkiem. Liczy 308 mieszkańców (2001). Dawniej własność Komarów. Popiel – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie birżańskim, nad rzeką Rowieją. Liczy 312 mieszkańców (2001). Poswol (również Pozwoł, Pozwol, lit. Pasvalys) - miasto na Litwie w okręgu poniewieskim, założone Liczba ludności wynosi około 8700 mieszkańców, powierzchnia 129 tys. ha, a ludność całego okręgu 34 900 ludzi. Kościół katolicki, eklektyczny, zbudowany w 1787, powiększony w 1886. Pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. Obok znajduje się dzwonnica z 1907. Preny – miasto na Litwie, położone w okręgu kowieńskim, 39 km od Kowna, 40 km od Mariampola. Przełaje, miasteczko na Litwie, w rejonie orańskim. Położone jest nad rzeką Mereczanką. Obecnie miasto zamieszkuje 700 osób. Rejon kretyngański (lit. Kretingos rajono savivaldybė) - rejon w północno-zachodniej Litwie. Rejon olicki (lit. Alytaus rajono savivaldybė) – rejon w południowej Litwie. Rejon poswolski (lit. Pasvalio rajono savivaldybė) - rejon w północnej Litwie. Rejon rosieński (lit. Raseinių rajono savivaldybė) - rejon w centralnej Litwie. Rejon uciański (lit. Utenos rajono savivaldybė) – rejon we wschodniej Litwie. Według Spisu Ludności z 2001 roku ok. 0,6% (287 osób) populacji rejonu stanowili Polacy. Remigoła – miasto na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, 24 km od Poniewieża, w rejonie poniewieskim. Retów, także Retowo - miasto na Litwie, położone w okręgu telszańskim, 25 km od Płungian (rejon). Retów był stolicą jednego z traktów Księstwa Żmudzkiego i razem z okolicznymi dobrami wchodził w skład dóbr stołowych Wielkich Książąt Litewskich. Od końca XVI wieku do początku XVIII wieku dzierżawili je Sapiehowie. Po nich dzierżawcą został Tadeusz Franciszek Ogiński. W 1775 nadano Dobra Retowskie na własność Ksaweremu Ogińskiemu. Rogów - miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie poniewieskim, na południowy zachód od Poniewieża, 1 km w bok od drogi Poniewież-Wiłkomierz. Miasteczko liczy 610 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Rogów. Znajduje się tu kościół, cerkiew, poczta, szkoła i figura św. Floriana z XIX w. Od 2001 roku, nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej, miasteczko posiada własny herb. Rosienie – miasto na Litwie, położone w okręgu kowieńskim nad rzeką Hosienką, 76 km od Kowna. Rozalin - miasteczko na Litwie w okręgu szawelskim, Rejon pokrojski, koło Szawel. W miasteczku znajduje się kościół katolicki pw. Najświętszej Marii Panny ufundowany przez starostę pojeziorskiego Adama Drobisza i żonę Rozalię w 1794 roku oraz cmentarz z drewnianą kaplicą z przełomu XVIII i XIX wieku. Rukłe – miasteczko na Litwie, w okręgu kowieńskim, w rejonie janowskim, siedziba gminy Rukłe, kościół, szkoła, urząd pocztowy. Rykonty – wieś na Litwie, położona w okręgu wileńskim w rejonie trockim, w gminie Landwarów, 7 km na północny zachód od Landwarowa i kilka kilometrów na zachód od Wilna, 412 mieszkańców (2001). Przez miejscowość przebiega autostrada Kowno-Wilno oraz przepływa rzeka Wilia. Znajduje się tu kościół katolicki z XVI wieku, szkoła, poczta, stacja kolejowa. Miejscowość wymieniana w Wojnie i pokoju Lwa Tołstoja, w czasie buntu Żeligowskiego jedna z rubieży obronnych Wojsk Litwy Środkowej. Sałanty – miasto na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim, 31 km od Kretyngi. Sereje - miasteczko na Litwie w okręgu olickim w rejonie Łoździejskim, położone ok. 20 km od Łoździej. Przed 1914 r. mieszkało tam 4 tys. mieszkańców, z tego 3 tys. Żydów. W 2001 r. liczba ludności wynosiła 983 osoby. Siedziba starostwa Sereje. Siady – miasto w rejonie możejskim, 24 km na południowy wschód od Możejek. 1260 mieszkańców. Siedziba starostwa. Przez miasto płynie Warduwa, a na południowym obrzeżu miasta znajduje się Jezioro Sedskie. Istnieją też dwa kościoły: pw. Wniebowstąpienia Najświętszej Marii Panny i pw. Św. Jana Nepomucena. Siesiki - miasteczko na Litwie w okręgu wileńskim w rejonie Wiłkomierz, położone ok. 22 km na północny zachód od Wiłkomierza, nad jeziorem Siesiki. Siedziba starostwa Siesiki. Znajduje się tu m. in. poczta, kościół, szkoła i ruiny zamku w Siesikach. Simno - miasto na Litwie, położone w okręgu olickim, 23 km od Olity. Za Królestwa Polskiego istniała wiejska gmina Simno. Miejscowe dobra w XVI w. należały do Zabrzezińskich. W 1520 r. Jan Zabrzeziński ufundował renesansowy kościół o charakterze obronnym w kształcie bazyliki. Cenne wyposażenie wnętrza, w bocznym ołtarzu obraz Matki Boskiej uważany za cudowny. Skajzgiry – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie janiskim, w pobliżu granicy z Łotwą. Liczy 964 mieszkańców (2001). Skiemiany, miasteczko na Litwie, na Auksztocie, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, 17 km na południowy wschód od Onikszt, siedziba gminy Skiemiany, 92 mieszk. , kościół, szkoła, urząd pocztowy. Smilgie - miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie poniewieskim, 25 km na północny zachód od Poniewieża. Miasteczko liczy 652 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Smilgie. Znajduje się tu kościół parafialny, szkoła, poczta i muzeum etnograficzne. Od 2008 roku miasteczko posiada własny herb, nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej. Smolniki – miasto na Litwie, położone w okręgu tauroskim, 12 km od Jurborku w rejonie jurborskim. Sołomieść – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie kupiszeckim. Liczy 300 mieszkańców (2001). Soły – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie rakiszeckim. Liczy 228 mieszkańców (2001). Dawna rezydencja Radziwiłłów, Morykonich, Tyzenhausów i hr. Przeździeckiej. Sosnowo - miasteczko na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Mariampol, położone przy drodze Mariampol-Kowno, ok. 12 km na północny wschód od Mariampola, siedziba starostwa Sosnowo. Od 2005 roku miasteczko posiada własny herb. Miejscowość położona nad rzeką Sosną, dopływem Szeszupy, skąd też wzięła się jej nazwa. Znajduje się tu kościół i biblioteka. Staki – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim w starostwie Raudany, 18 km na północny wschód od Wielony, 241 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół katolicki z XIX wieku z dzwonnicą, szkoła i poczta. Stare Troki – wieś na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie trockim, siedziba gminy Stare Troki, do 1945 w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie wileńsko-trockim, w gminie Podbrzezie. Stare Troki leżą na Pojezierzu Wileńskim, na południowy wschód od Troków. Przez wieś przebiega linia kolejowa Warszawa–Wilno. Subortowicze, wieś na Litwie, w okręgu olickim, w rejonie orańskim, w starostwie Merecz, 5 km na północ od Merecza, 75 mieszk.. Od 1775 Subortowicze były gniazdem rodowym Karłowiczów. W Subortowiczach urodzili się Jan Aleksander Karłowicz - polski etnograf, muzykolog, językoznawca i folklorysta, oraz Vincas Krėvė-Mickevičius - litewski pisarz i filolog. Sudejki – miasteczko na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie uciańskim, siedziba starostwa Sudejki, 11 km na północny wschód od Uciany, 407 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół katolicki z pocz. XIX wieku, szkoła podstawowa, poczta, ośrodek kultury i kemping. Od 2002 roku miejscowość posiada własny herb nadany dekretem Prezydenta Republiki Litewskiej. Surdegi, miasteczko na Litwie, na Auksztocie, nad Woszoką, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, w gminie Traszkuny, 10 km na północny zachód od Traszkun i 28 km od Onikszt, 244 mieszk. , stacja kolei wąskotorowej (1,5 km), kościół, szkoła, urząd pocztowy. W miejscowości między XVI w. a rokiem 1917 funkcjonował prawosławny monaster Św. Ducha, ośrodek kultu uważanej za cudowną Surdegskiej Ikony Matki Bożej. Przypisy Syntowty - miasteczko na Litwie w okręgu mariampolskim w rejonie Szaki, położone ok. 9 km na południe od Szaków, siedziba starostwa Syntowty. Zlokalizowane przy drodze Władysławów-Szaki. Znajduje się tu poczta, kościół parafialny, szkoła i muzeum litewskiego poety Pranasa Vaičaitisa. Wieś wzmiankowana w XVI wieku, od 1736 roku para miejskie. Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej od 2001 roku posiada własny herb. Za Królestwa Polskiego istniała wiejska gmina Syntowty. Szczodrobów lub Szczodrobowo/Szczedrobowo – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie radziwiliskim. Liczy 610 mieszkańców (2001). Szkudy – miasto na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim, 80 km od Kłajpedy i 2 km od granicy z Łotwą. Historia Za zgodą króla Polski Zygmunta Augusta, Jan Hieronimowicz Chodkiewicz lokował miasto w XVI wieku. W czasie potopu szwedzkiego 18 maja 1658 roku rotmistrz husarski Samuel Komorowski stoczył pod miastem nierozstrzygniętą bitwę z armią feldmarszałka Roberta Douglasa, który został zmuszony do rezygnacji z ataku na Żmudź. Tauroginy – miasteczko na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie uciańskim, siedziba starostwa Tauroginy, 17 km na południowy wschód od Uciany w Auksztockim Parku Narodowym, 351 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół katolicki, szkoła podstawowa, muzeum i poczta. Od 2001 roku miejscowość posiada własny herb nadany dekretem Prezydenta Republiki Litewskiej. Tenenie – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie szyłelskim, 22 km na zachód od Taurogów, 369 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Tenenie. Znajduje się tu barokowy kościół katolicki, szkoła i poczta. Troki, miasto na Litwie, w okręgu wileńskim, na Pojezierzu Wileńskim, położone na półwyspie między jeziorami Galwe na północy, Tataryszki na zachodzie, Łuka na wschodzie i Giełusz na południu. Siedziba rejonu trockiego. Ośrodek turystyczny. Miasteczko położone 28 km od Wilna. Były miastem królewskim Wielkiego Księstwa Litewskiego I Rzeczypospolitej. Troupie, miasteczko na Litwie, na Auksztocie, nad Niewiażą, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, 11 km na południowy zachód od Traszkun i ok. 25 km na zachód od Onikszt, siedziba gminy Troupie, 229 mieszk. , kościół, szkoła, urząd pocztowy. Trusków – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kowieńskim i w rejonie kiejdańskim, nad rzeką Linkówką. Liczy 137 mieszkańców (2001). Turmont – miasteczko na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie jezioroskim, siedziba starostwa Turmont, 17 km na wschód od Jeziorosów, 397 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół katolicki (kaplica) z pocz. XX wieku, cerkiew z 1933 roku, szkoła podstawowa, poczta i stacja kolejowa. Twery - miasteczko na Litwie, położone w okręgu telszańskim, w rejonie retowskim, 17 km na wschód od Retowa. Miasteczko liczy 680 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Twery. Znajduje się tu kościół, szkoła, biblioteka, ośrodek kultury, informacja turystyczna i poczta. Od 2008 roku miasteczko posiada własny herb, nadany dekretem prezydenta Republiki Litewskiej. Tyrolki – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie radziwilskim. Liczy 412 mieszkańców (2001). Uciana – miasto w północno-wschodniej Litwie. 34 tys. mieszkańców. Miasto znane jest z produkcji piwa Utenos. Upina – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie szyłelskim, 21 km na wschód od Szyłeli, 409 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Upina. Znajduje się tu kościół katolicki, szkoła, poczta i muzeum. Od 2009 miasteczko posiada własny herb nadany dekretem Prezydenta Republiki Litewskiej. Urdomin − miasteczko na Litwie w okręgu olickim w rejonie Łoździeje, w starostwie Szestoki, położone ok. 7 km na północny zachód od Łoździei. Przez miejscowość przechodzi droga Łoździeje-Mariampol. Znajduje się tu poczta, kościół, cerkiew, szkoła, cmentarz, grodzisko i ruiny dworu z XVIII wieku. Za Królestwa Polskiego istniała wiejska gmina Urdomin. W okresie międzywojennym siedziba gminy Urdomin. Warnupiany − wieś w rejonie mariopolskim na Litwie położona około 6 km. od Dakuszy. Na południu od miejscowości rozpoczynają się prowadzące do jeziora Żuwinty bagna. Wejwery – miasteczko na Litwie położone w okręgu kowieńskim w rejonie preńskim na Suwalszczyźnie, liczące 1 100 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Wejwery. Miasteczko zlokalizowane jest przy drodze Mariampol-Kowno, o około 20 km od miasta Kozłowa Ruda. Wenta - miasto na Litwie, położone w okręgu szawelskim, 12 km od Wiekszni, w rejonie okmiańskim. Widzieniańce − wieś na Litwie, zamieszkana przez 413 ludzi, w rejonie orańskim, pomiędzy Ejszyszkami i Oranami. Wiejsieje – miasto na Litwie, w okręgu olickim, w rejonie łoździejskim. Wiejsieje położone są na Pojezierzu Suwalskim, na półwyspie nad jeziorem Hańcza, na południe od jeziora Wiernieje. Nazwa miasta pochodzi od jeziora Wiejsieje położonego 6 km na południowy zachód od miasta. Wielona – miasteczko na Litwie, położone nad Niemnem, w rejonie jurborskim. W źródłach historycznych po raz pierwszy wymieniona w 1291 w Chronicon terrae Prussiae Piotra z Dusburga. Na jednym z pobliskich pagórków pochowany został wielki książę litewski Giedymin. Zakon krzyżacki zbudował tutaj fortecę ryglującą środkowy bieg Niemna. Wieprze - miasteczko na Litwie, położone w okręgu wileńskim, w rejonie wiłkomierskim, usytuowane na południowy zachód od Wiłkomierza, mające około 1000 mieszkańców. Wierzbołów (lit. Virbalis, pierwotnie Nowa Wola) - miasto na Litwie, położone w okręgu mariampolskim, 12 km od Wyłkowyszek. Wilki, także Wilkija, Wilkiszki - miasto na Litwie, położone w okręgu kowieńskim w rejonie kowieńskim, 25 km od Kowna, przy autostradzie Kowno - Jurbork (25 km na północny zachód od Kowna), na prawym brzegu Niemna. Zabytek urbanistyki, swoiste miasto wzgórz. Wilkija posiada status gminy, jednocześnie stanowi centrum okolicznych starostw. W mieście wznosi się neogotycki kościół pw. Św. Jerzego (od 1908 r. Wilno – stolica Litwy, do 1795 stolica Wielkiego Księstwa Litewskiego w Rzeczypospolitej Obojga Narodów, od 1920 do 1922 jako stolica Litwy Środkowej, w latach 1922–1939 w granicach II RP, na Pojezierzu Wileńskim, nad Wilią, u ujścia Wilejki. Liczba ludności miasta w 2010 r. wyniosła 560 200 mieszkańców, wraz z aglomeracją ok. 1 mln. Wisaginia - (lit. Visaginas, w latach 1975–1992 Sniečkus) – miasto na Litwie, w powiecie Uciana, w północno-wschodniej części kraju, tuż przy granicy z Białorusią (ok. 1 km) i Łotwą (ok. 15 km). Centrum administracyjne rejonu wisagińskiego. Ludność (2001): ok. 29,5 tys. osób, z czego Litwini stanowili niespełna 16%, a Rosjanie ponad 55%. Władysławów, także Nowe Miasto – miasto na Litwie położone w okręgu mariampolskim, 25 km od Szaków i 19 km od Wyłkowyszek. Wobolniki - miasto na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, 26 km od Birży w rejonie birżańskim. Kościół katolicki, klasycystyczny, pw. Wniebowzięcia NMP. Wybudowany w 1814 r. w miejsce starszego kościoła, przebudowany w 1880 r. W ogrodzeniu dzwonnica z 1805 r. oraz 14 kaplic ze stacjami Męki Pańskiej. Wodakle - miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim w rejonie poniewieskim, 17 km na północny wschód od Pogirów, 651 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Wodakle, znajduje się tu kościół, szkoła i poczta. Dekretem prezydenta Republiki Litewskiej miasteczko otrzymało w 2008 herb. Wojnuta – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie szyłokarczemskim. Liczy 993 mieszkańców (2001). Wornie – miasto na Litwie, jeden z głównych historycznych grodów Żmudzi, położone na Wysoczyźnie Żmudzkiej, nad rzeką Wirwitą (Wornianką) między jeziorami Łukszta i Birżule. Do XV wieku znane pod nazwą Medininkai. W latach 1417–1864 były stolicą biskupstwa żmudzkiego, w latach 1219–1795 uważane były za stolicę Księstwa Żmudzkiego. Zułowo – wieś na Litwie, na Wileńszczyźnie, nad Merą, w okręgu wileńskim, w rejonie święciańskim, przy granicy z Białorusią, do 1939 w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie święciańskim, w gminie Podbrodzie. W 1867 w dworze Zułów znajdującym się koło wsi Zułowo urodził się Józef Piłsudski. Dwór Piłsudskich został zniszczony w 1939. Liczba wyników dla zapytania 'geografia jeziora i rzeki': 10000+ Azja - rzeki i jeziora Rysunek z opisamiwg Niemaja Geografia Rzeki i jeziora Afryki Rysunek z opisamiwg Olineczka60 Rzeki i jeziora Europy Rysunek z opisamiwg Dankawis Liceum Geografia Rzeki i jeziora Azji Rysunek z opisamiwg Juliaf404 Klasa 8 Technikum Geografia jeziora i rzeki Rysunek z opisamiwg Jwlipowski29 Klasa 8 Geografia Jeziora i rzeki Europy Rysunek z opisamiwg Blan0a Klasa 7 Geografia Jeziora i rzeki afryki Rysunek z opisamiwg Andrzej12izdeb Klasa 8 Geografia Rzeki i jeziora Ameryki Północnej Rysunek z opisamiwg Naayomiewright Technikum Geografia Azja - rzeki i jeziora Rysunek z opisamiwg Pwodzinowski Klasa 8 Geografia Geografia Jeziora i rzeki klasa 7 Rysunek z opisamiwg Annablukacz Klasa 7 Geografia Rzeki i jeziora Krzyżówkawg Krupinska1 Australia - rzeki i jeziora Rysunek z opisamiwg U85064547 Rzeki i Jeziora Rysunek z opisamiwg Beeyay Rzeki, jeziora i zatoki Azji Rysunek z opisamiwg Intarte Klasa 7 Klasa 8 Liceum Technikum Geografia jeziora i rzeki Afryki Rysunek z opisamiwg Aavaron Jeziora i Rzeki Rysunek z opisamiwg Elvidgo07 AZJA Rzeki i jeziora Rysunek z opisamiwg Lenqa2 AZJA - JEZIORA I RZEKI Rysunek z opisamiwg Zofiazyczko rzeki i jeziora australii Rysunek z opisamiwg Amikot2006 Rzeki i Jeziora Europy Rysunek z opisamiwg Oliviaj1 Rzeki i jeziora Afryki Rysunek z opisamiwg Ewee rzeki i jeziora Polski Rysunek z opisamiwg Geoszkola2020 Klasa 7 Geografia Polski Rzeki i jeziora Azji Rysunek z opisamiwg Olineczka60 Rzeki i jeziora Azji Rysunek z opisamiwg Ewee Rzeki i jeziora Australii Rysunek z opisamiwg Oliviaj1 Rzeki i Jeziora Europy Rysunek z opisamiwg Aavaron Rzeki i jeziora Europy Rysunek z opisamiwg Ewee Rzeki i jeziora Polski Rysunek z opisamiwg U40926628 rzeki i jeziora afryki Rysunek z opisamiwg Amikot2006 Rzeki, jeziora i kanały Rysunek z opisamiwg Jjakubgrzelak Rzeki i jeziora Afryki Rysunek z opisamiwg Yoounen AFRYKA - RZEKI I JEZIORA Rysunek z opisamiwg Zofiazyczko Rzeki i jeziora Afryki Rysunek z opisamiwg Katarzyna633 Rzeki i jeziora azji Rysunek z opisamiwg Juliawalczak3 Jeziora i rzeki Labiryntwg 2b6sp52 Rzeki i jeziora Ameryki Północnej Rysunek z opisamiwg Katarzyna633 Konturówka rzeki i jeziora AFRYKA Rysunek z opisamiwg Juliawoj22 Liceum Technikum Geografia Rzeki i jeziora Ameryki Południowej Rysunek z opisamiwg Naayomiewright Technikum Geografia Jeziora i rzeki polski - mapa Rysunek z opisamiwg Blan0a Klasa 7 Geografia rzeki i jeziora ameryki południowej Rysunek z opisamiwg Jlipowski Klasa 8 Geografia Ameryka Południowa - rzeki i jeziora Rysunek z opisamiwg Ddreamer Liceum Geografia Rzeki i jeziora w Polsce klasa7 Rysunek z opisamiwg Nauczycial Morza, zatoki, rzeki i jeziora Azji Rysunek z opisamiwg Adamjankowski11 Klasa 8 Geografia Rzeki i jeziora Rysunek z opisamiwg Kowalinka2005 polska rzeki i jeziora różne Rysunek z opisamiwg Ziffek Rzeki i jeziora Rysunek z opisamiwg Kowalinka2005 rzeki i jeziora ameryki polnocnej Rysunek z opisamiwg Amikot2006 Rzeki i jeziora na swiecie Rysunek z opisamiwg Renataprzybyla Rzeki i jeziora Ameryki Północnej Rysunek z opisamiwg Ewee AMERYKA POŁUDNIOWA - RZEKI I JEZIORA Rysunek z opisamiwg Zofiazyczko Ameryka Północna Rzeki i Jeziora Rysunek z opisamiwg Llenqaa Azja - Zatoki, Jeziora i Rzeki Rysunek z opisamiwg Oskipog Rzeki i jeziora Ameryki Północnej Rysunek z opisamiwg Olineczka60 RZEKI, JEZIORA I ZATOKI AZJI Rysunek z opisamiwg Wotzyciem Rzeki i jeziora Ameryki Południowej Rysunek z opisamiwg Olineczka60 AMERYKA PÓŁNOCNA - RZEKI I JEZIORA Rysunek z opisamiwg Zofiazyczko Rzeki i jeziora Rysunek z opisamiwg Kowalinka2005 Wyspy, jeziora i rzeki Azja Rysunek z opisamiwg Djankowiak198 jeziora i rzeki ameryki południowej Rysunek z opisamiwg Amikot2006 Australia i Oceania - morza / jeziora / rzeki Rysunek z opisamiwg Madzikxv Liceum Geografia Interaktywna mapa Dżibuti wraz z opisem i lokalizacją głównych miast, wsi, jezior, rzek, gór oraz innych obiektów geograficznych i turystycznych. Dżibuti na mapie świata. Dżibuti - podstawowe informacjeDżibuti, Republika Dżibuti – państwo we wschodniej Afryce, nad Zatoką Adeńską i cieśniną Bab al-Mandab. Graniczy z Somalią (a dokładniej z Somalilandem), Etiopią i Erytreą. Dawne nazwy Dżibuti: Somali Francuskie, Francuskie Terytorium Afarów i Issów Regiony, miasta, wsie na mapie Dżibuti Balho - to miasto w Dżibuti w regionie Tadżura przy granicy z Etiopią. Liczy poniżej 1000 mieszkańców. Dikhil - miasto w południowej części Dżibuti, niedaleko granicy z Etiopią, na zachód od jeziora Abie. Liczy ok. 16 tys. mieszkańców. Jest stolicą regionu Dikhil. Trzecie co do wielkości miasto kraju. Dorra - to miasto w Dżibuti w regionie Tadżura, centrum administracyjne dystryktu Dorra. Liczy około 1 800 mieszkańców. Dżibuti – stolica i największe miasto afrykańskiego państwa Dżibuti. Leży przy wejściu do Zatoki Tadżura, na południe od cieśniny Bab al-Mandab. Miasto liczy ok. 300 tys. mieszkańców (szacunkowo), ponad połowa obliczanej na 466 900 populacji kraju. Jest dużym portem handlowym i rybackim. Posiada dobrze rozwinięty przemysł petrochemiczny i przetwórstwa spożywczego. Największy ośrodek handlowy kraju. Obsługuje głównie handel zagraniczny Etiopii. Galafi - to miasto w Dżibuti w regionie Dikhil, na granicy z Etiopią. Liczy około 1 849 mieszkańców. Holhol - miasto w Dżibuti, w regionie Ali Sabieh, 3600 mieszkańców. Przemysł spożywczy, włókienniczy. Loyada - to miasto w Dżibuti w regionie Arta, nad Zatoką Adeńską, na granicy z Somalią. Liczy 1 646 mieszkańców. W Loyada znajduje się jedyne oficjalne przejście graniczne na granicy dżibutyjsko-somalijskiej / somalilandzkiej. Od 1999 granica ta była kilkukrotnie zamykana na dłuższy czas ze względu na spory polityczne między obydwoma krajami. Obock – miasto portowe w północno-zachodnim Dżibuti, położone nad Zatoką Tadżura w pobliżu miejsca gdzie otwiera się na Zatokę Adeńską. W 2003 roku miasto miało ok. 8300 mieszkańców. W 1862 od miasto zostało kupione przez Francuzów od lokalnego wodza afarskiego za 52 000 franków. Celem było wybudowanie tu portu zaopatrującego przepływające statki w węgiel. Region Ali Sabieh - jeden z 6 regionów w Dżibuti, znajdujący się w południowo-wschodniej części kraju. Region Arta - jeden z 6 regionów w Dżibuti, znajdujący się w centralnej części kraju. Region Dikhil - jeden z 6 regionów w Dżibuti, znajdujący się w południowej części kraju. Region Obock - jeden z 6 regionów w Dżibuti, znajdujący się w północnej części kraju. Niektóre miasta regionu: Region Tadżura - jeden z 6 regionów w Dżibuti, znajdujący się w centralno-północnej części kraju. Tadżura − najstarsze miasto w Dżibuti, jest stolicą regionu Tadżura. Miasto położone jest nad Zatoką Tadżura. Liczy 25 000 mieszkańców. Yoboki - osada w zachodnim Dżibuti, w regionie Dikhil. Liczy ok. 900 mieszkańców, w większości Afarów. W 1958 r. ówczesne francuskie władze kolonialne otworzyły tu szkołę. Jeziora i rzeki na mapie Dżibuti Jezioro Asal, Assal – bezodpływowe, słone jezioro w Dżibuti, w zapadlisku tektonicznym Afar. Jezioro ma zmienną powierzchnię, od 50 do ok. 100 km² i jest położone w depresji, 153 m , co stanowi najniższy punkt kontynentu afrykańskiego. Jezioro oddzielone jest od Zatoki Adeńskiej jedynie ścianą skały wulkanicznej o szerokości 12 km. Woda morska zasila jezioro, przedostając się przez szczeliny w dnie zapadliska. Przeciętna głębokość jeziora wynosi 7,4 m. Zatoka Tadżura – zatoka na Oceanie Indyjskim, leżąca na południe od cieśniny Bab al-Mandab i będąca odnogą Zatoki Adeńskiej. Większość wybrzeża znajduje się na terytorium Dżibuti, z wyjątkiem niewielkiego odcinka, który znajduje się na terytorium Somalii. Najważniejsze porty położone nad zatoką to: Tadżura, Obock i Dżibuti. Góry i łańcuchy górskie na mapie Dżibuti Musa Ali - wulkan w pasmie Wielkich Rowów Afrykańskich. Leży na styku granicy trzech państw Erytrei, Etiopii i Dżibuti. Jest to najwyższy szczyt Dżibuti. Ostatnia erupcja miała miejsce w holocenie. ×Ta witryna wykorzystuje pliki cookie w celach reklamowych i statystycznych. Akceptuję W koszyku: nie ma żadnych produktów... .......................................... Płatne przelewem- Poczta Polska* 7,50 zł W przypadku chęci odbioru paczki w paczkomacie prosimy o wybranie "poczty" i jednocześnie podanie kodu paczkomatu w uwagach do zamówienia - kurier InPost/DPD 15,00 zł- paczka zagraniczna złPaczka pobraniowa - Poczta Polska* 13,00 zł- kurier InPost/DPD 18,00 zł Przesyłka gratis**- przedpłata >120 zł - pobranie >250 zł * Doręczenie od momentu wysyłki do 48h Nasze konto w mBank: 07114020040000350244616920 -------------------------Aktualnie w ofercie ponad 13 000 produktów------------------------- Sprzedajemy od ------------------------- Wody płynące znane są nam najczęściej pod pojęciem rzek – płynących od źródła do ujścia, będących źródłem wody, ryb i rozmaitych form terenu przez nie ukształtowanych. Niosą one jednak także ze sobą zagrożenie powodziowe. Spis tematów (kliknij, aby przejść do wyboru tematów) Hydrosfera III Rzeki na Ziemi Rzeka to jeden z cieków występujących na Ziemi, który charakteryzuje się stałym przemieszczaniem wody w określonym kierunku. Jest jedną z możliwości występowania na Ziemi wód powierzchniowych. Cieki mniejsze od rzek ale o szybkim nurcie nazywane są strumieniami (głownie na nizinach) lub potokami (na terenach o dużych spadkach terenu np. w górach). Cieki powolne na nizinach to z kolei strugi. Dział hydrologii zajmujący się wodami powierzchniowymi to potamologia. 1. System rzeczny Prosty schemat systemu rzecznego Źródło: Opracowanie własne – Julia Babś System rzeczny to rzeka główna wraz z jej dopływami. Zaczyna ona swój bieg u źródła, najczęściej położonego w górach lub na innych obszarach wyniesionych (choć nie musi tak być). Biegnie ona do ujścia, które może mieć różny charakter. Elementem systemu rzecznego jest zlewnia czyli obszar, z którego wody spływają do jednej rzeki. Zlewnia całej rzeki głównej wraz ze zlewniami wszystkich jej dopływów (czyli taka zlewnia, która obejmuje cały system rzeczny) tworzy z kolei dorzecze. Granica zlewni (dorzecza) – dział wodny (wododział), na mapach najczęściej zaznaczany czerwoną linią, biegnie po punktach, które rozgraniczają obszar zasilania danego obszaru np. po szczytach wzniesień (które w naturalny sposób rozgraniczają obszary z których wody spływają do jednej rzeki od innych obszarów) i zamyka się w miejscu zakończenia rzeki (u jej ujścia do morza/jeziora lub do innej rzeki). Większość dużych rzek ma także dopływy czyli (mniejsze) rzeki, które kończą swój bieg zasilając inną (większą) rzekę swoimi wodami. Dopływy można zhierarchizować numerycznie. Dopływami pierwszego rzędu są rzeki bezpośrednio wpadające do rzeki głównej, ale one również mogą mieć swoje własne dopływy, które dla rzeki głównej są dopływami kolejnego rzędu (np. II, III itd.). Osobną kategorią systemu są obszary bezodpływowe. To takie tereny, z których wody nie uchodzą (drogą powierzchniową) do mórz i oceanów. Dzieje się tak najczęściej w górach, gdzie naturalne wyniosłości terenu uniemożliwiają części wody deszczowej zasilanie rzek uchodzących do morza. W zlewni obszaru bezodpływowego mogą powstawać rzeki i jeziora, ale są one odcięte od innych systemów. W obszarze bezodpływowym dochodzi jednakże do wsiąkania i parowania, o intensywności zależnej od czynników lokalnych. 2. Rzeki na Ziemi Rozmieszczenie systemów rzecznych na Ziemi jest silnie zróżnicowane. Łatwo można wskazać miejsca, gdzie występuje wiele rzek o licznych dopływach. Są jednak także na Ziemi miejsca o bardzo skąpych systemach lub wręcz pozbawione rzek. Rozmieszczenie najistotniejszych rzek na Ziemi Źródło: Czynnikami, które kształtują rozmieszczenie systemów rzecznych są: Klimat – bardzo istotny czynnik. Zależność wydaje się logiczna – miejsca, gdzie występują istotne opady pokrywają się z miejscami występowania większości rzek (strefy równikowe i umiarkowane). Z kolei obszary suche (strefy zwrotnikowe, miejsca oddziaływania zimnych prądów morskich) są praktycznie pozbawione naturalnych cieków (wyjątek to rzeki mające źródło poza tym obszarem i tylko przez ten obszar przepływające np. Nil). Rzeki nie występują też na obszarach polarnych (zbyt zimno – zamarzają). Ukształtowanie terenu – wpływa lokalnie na miejsce rozpoczęcia rzeki, gdyż większość źródeł (zwłaszcza dużych rzek) zlokalizowana jest w górach. Wpływa także na kierunek płynięcia i obszary zlewisk mórz i oceanów. Obszary górskie w naturalny sposób mają także większe opady (opad orograficzny) i tym samym częściej stają się obszarami źródłowymi dla rzek. Warunki geologiczne – ten czynnik odnosi się przede wszystkim do typu skał budujących podłoże (skały przepuszczalne i nieprzepuszczalne). Jednym ze skutków mogą być źródła artezyjskie. Głębokość zalegania skał nieprzepuszczalnych wpływa także na miejsce lokalizacji źródeł klasycznych, zwłaszcza w górach. 3. Podział rzek Rzeki można podzielić według różnych kryteriów, ale najczęściej robi się to uwzględniając ciągłość ich płynięcia. Dzielimy je na: Stałe – płyną przez cały rok. Poziom wody w rzece może ulegać zmianie, ale nigdy nie wysychają całkowicie. Większość istotnych rzek jest tej kategorii. Okresowe (sezonowe/periodyczne) – płyną przez część roku (np. kilka miesięcy), ale w sposób powtarzalny w cyklu wieloletnim. Dotyczy to takich obszarów klimatycznych, gdzie typowe dla klimatu jest występowanie pory deszczowej i pory suchej. Rzeki pojawiają się w porze deszczowej, a w porze suchej zanikają. Epizodyczne – nietypowe rzeki, które pojawiają się tylko po dużych opadach, które nie występują regularnie. Mogą pojawiać się wielokrotnie w tym samym miejscu lub wyłącznie jeden raz. Koryto poza epizodem wystąpienia deszczu jest całkowicie suche. Taka sytuacja zachodzi często na pustyniach strefy zwrotnikowej, gdzie opady występują rzadko i mają gwałtowny charakter. Paradoksalnie rzeki epizodyczne są bardzo groźne, gdyż gwałtownie przybierają wody i często płyną w sposób trudny do przewidzenia. Ciekawym zjawiskiem związanym z rzekami okresowymi i rzadziej epizodycznymi, jest występowanie suchych dolin rzecznych, które wypełniają się wodą tylko w porze deszczowej (w przypadku rzek okresowych) lub po gwałtownych opadach (w przypadku rzek epizodycznych). Takie doliny nazywamy wadi lub ued. Nazwa pochodzi od arabskiego określenia doliny. Zjawisko obserwowane jest wyłącznie na obszarach pustynnych. Wadi (ued) rzeki Nahal Paran w Izraelu Źródło: 4. Ustroje rzek Wszystkie (stałe) rzeki na Ziemi mają określone ustroje (nazywane też reżimami), czyli typowy dla siebie rytm wahań poziomu wody w rzece, mierzonej na podstawie wielkości przepływu (ilości wody płynącej przez koryto, najczęściej w m3/s lub l/s, albo w km3/rok) lub stanu wody (wysokości poziomu wody w korycie w metrach i centymetrach, najczęściej w odniesieniu do jakiegoś poziomu). Okresy zwiększenia ilości wody w rzece nazywamy wezbraniami (które mogą także prowadzić do powodzi), z kolei okresy obniżenia poziomu wody to niżówki. Nazwy ustrojów odnoszą się do sposobu zasilania rzek. Zależą one w największym stopniu od klimatu. Źródłem wody w rzece mogą być: opady (zwłaszcza deszcz) roztopy śniegu lub lodowców górskich wody podziemne jeziora Rodzajami ustrojów rzecznych są: 1. Ustroje proste – charakteryzują się jednym głównym źródłem zasilania i (z pewnymi wyjątkami) jednym okresem wezbrania, a przez pozostałą część roku znacznie niższym poziomem wody. Należą do nich: Ustrój deszczowy – woda w rzece pochodzi wyłącznie lub głównie z zasilających ją opadów deszczu (które bezpośrednio lub pośrednio spływają do koryta). Wahania poziomu wody zależą od sezonowego rozkładu opadów typowych dla danego klimatu. Taki ustrój cechuje obszary o wysokich temperaturach, istnieje kilka odmian tego ustroju: a) Równikowy – praktycznie jedyny przypadek, gdy poziom wody w rzece jest względnie stały. Obejmuje obszary w strefie równikowej. Niewielkie wahania związane są ze zmianą zenitalnego położenia Słońca. Występują wahania sezonowe, ale wysoki poziom wody występuje przez cały rok, ze względu na całoroczne wysokie opady. Ustrój deszczowy równikowy – przykłady rzek Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych rozproszonych. b) Podrównikowy – charakteryzuje się wezbraniem w porze deszczowej (latem – w czasie zenitalnego położenia Słońca) i niżówką w porze suchej (zimą). Obejmuje obszary w strefie podrównikowej. Wahania poziomu wody są bardzo wysokie, w porze suchej koryto może nawet niemal całkowicie wyschnąć. Ustrój deszczowy podrównikowy – przykłady rzek Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych rozproszonych. c) Monsunowy – podobny do podrównikowego, ale wahania poziomu wody wywołane są przez rytm monsunu (wezbranie w czasie monsunu letniego i niżówka w czasie monsunu zimowego). Obejmuje obszary oddziaływania monsunu w Azji Południowej i Azji Połduniowo-Wschodniej. Wahania poziomu wody są bardzo wysokie, w porze suchej koryto może prawie całkowicie wyschnąć. Ustrój deszczowy monsunowy – przykłady rzek Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych rozproszonych. d) Śródziemnomorski – charakteryzuje się wezbraniem zimą (okres zwiększonych opadów) i niżówką latem (mniejsze opady, duże parowanie). Obejmuje obszary Europy Południowej i innych fragmentów basenu Morza Śródziemnego leżących w strefie klimatu podzwrotnikowego wilgotnego. Wahania poziomu wody w rzece są znaczące. Ustrój deszczowy śródziemnomorski – przykłady rzek Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych rozproszonych. e) Oceaniczny – mimo dużych całorocznych opadów, wezbranie występują zimą ze względu na niższe parowanie. Latem wzrost parowania prowadzi do niżówki. Obejmuje obszary klimatów umiarkowanych położnych w bezpośrednim sąsiedztwie mórz i oceanów, a także obszarów poddanych działaniu ciepłych prądów morskich np. w Europie Zachodniej. Poziom wody w rzece jest wysoki przez cały rok, ale znacznie wyższy zimą. Ustrój deszczowy oceaniczny – przykłady rzek Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych rozproszonych. Ustrój śnieżny – woda w rzece może pochodzić z różnych źródeł, ale decydującą rolę odgrywają wiosenne roztopy śniegu, kiedy poziom wody jest najwyższy, a przez pozostałą część roku pozostaje niewielki (im dłuższy czas od roztopów tym niższy poziom wody). Wzrost wielkości przepływu na wiosnę jest bardzo gwałtowny. Taki ustrój cechuje niektóre rzeki obszarów chłodnej strefy umiarkowanej. Niektórzy badacze dzielą także ustroje śnieżne ze względu na okres wystąpienia wezbrania na śnieżne górskie (późna wiosna) i śnieżne równinne (wczesna wiosna). Ustrój śnieżny – przykłady rzek Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych rozproszonych. Ustrój lodowcowy – źródłem wody w rzece jest topniejący lodowiec górski. Topnienie rozpoczyna się późną wiosną, a szczyt przypada na lato – wtedy też poziom wody w rzece jest najwyższy. W okresie ochłodzenia (od jesieni do wczesnej wiosny), gdy lodowiec przyrasta zamiast topnieć, poziom wody znacząco się obniża. Ustrój lodowcowy – przykłady rzek Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych rozproszonych. 2. Ustroje złożone – charakteryzują się dwoma źródłami zasilania – najczęściej deszczem i śniegiem. Najczęściej mają dwa wezbrania i dwie niżówki. Należą do nich: Ustrój śnieżno-deszczowy – woda w rzece pochodzi z roztopów (wiosną) oraz z opadów deszczu (latem). Wezbranie spowodowane roztopami (wiosenne) jest wyższe niż wezbranie spowodowane opadami (letnie). Taki reżim określa się dla większości rzek w Polsce, zwłaszcza w środkowym i dolnym biegu, w tym dla Wisły. Ustrój deszczowo-śnieżny – woda w rzece pochodzi z roztopów (wiosną) oraz z opadów deszczu (latem). Wezbranie spowodowane deszczem (letnie) jest wyższe niż wezbranie spowodowane roztopami (wiosenne). Dotyczy przede wszystkim górskich rzek i górskich odcinków innych rzek, w tym min. na Dunajcu. Porównanie ustroju rzecznego Wisły w Warszawie (śnieżno-deszczowy) z Tczewem (większa przewaga śnieżnego) Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych rozproszonych. Inne, rzadsze możliwości: ustrój deszczowy o kilku typach (dotyczy długich rzek, płynących w układzie południkowym np. Nil), ustrój śnieżno-deszczowy (Amur) lub deszczowo-śnieżny, gdzie część deszczowa jest typu monsunowego, ustrój deszczowo-lodowcowy (dolny Rodan i Ren) lub lodowcowo-deszczowy, a także taki sam ustrój z wariantem deszczu monsunowego (oba ostatnie typy dotyczą niemal wyłącznie Azji np. Mekong). Istnieją także rzeki o ustroju mieszanym: lodowcowo-śnieżno-deszczowym (Indus) i inne. 5. Powodzie Nie każde podniesienie poziomu wody w rzece jest równoznaczne z powodzią. Nawet przelanie się wody przez koryto jest nadal tylko wezbraniem. O powodzi mówimy dopiero wtedy, gdy zostaną spowodowane jakiekolwiek straty społeczno-gospodarcze. Powódź i jej przeciwieństwo – susza, są zjawiskami hydrologicznymi, ale największy wpływ na ich powstawanie mają zjawiska meteorologiczne. Powodzie dzielimy ze względu na sposób powstawania na: Roztopowe – występujące na wiosnę, związane z szybkim topnieniem pokrywy śnieżnej i ewentualnie – lodowców górskich. Szczególnie niebezpieczne są sytuacje, gdy śnieg i lód topią się najpierw w górnej części biegu rzeki, a dopiero później w odcinku ujściowym, co zwiększa obciążenie koryta ilością odprowadzanej wody. W Polsce z takim zagrożeniem mamy do czynienia od marca do maja. Opadowe – występują w sezonie deszczowym, najczęściej latem, często jako skutek długotrwałych, a czasem dodatkowo gwałtownych opadów deszczu. Najczęściej trwają krócej, ale są postępują zdecydowanie bardziej dynamicznie. W Polsce pojawiają się głównie w okresie od lipca do września. Zatorowe – są związane nie tyle ze samym zwiększeniem poziomu wody, co z zapchaniem mechanicznym koryta. Może być ono spowodowane (najczęściej) zaleganiem kry lodowej na rzece w dolnym biegu, przy jednoczesnym niezamarzniętym górnym biegu skąd napływa woda. Inne elementy fizyczne np. powalone drzewa mogą na mniejszych rzekach skutkować podobnie. W Polsce mamy z takimi sytuacjami do czynienia rzadko, najczęściej w okresie od grudnia do lutego. Sztormowe – dotyczą wybrzeża i ujściowych odcinków rzek. Pojawiają się gdy silne wiatry wieją z nad morza w kierunku lądu, spychając uchodzące do morza rzeki z powrotem w górę nurtu, spiętrzając poziom wody w dolnym biegu rzeki. Najgroźniejszą możliwością jest, gdy taki typ powodzi współwystępuje z innym. Takie zagrożenie ma charakter całoroczny. Skutki powodzi są katastrofalne i bardzo drogie w usuwaniu. Ze szczegółami możesz zapoznać się klikając tutaj.

mapa jezior i rzek świata